Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ, Ο ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΑ ...ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΕΡΑΤΑ - οι προεκτάσεις του μύθου στο "παρόν"

Του Κων/νου Κλουβάτου
(το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί στην Ελευθεροτυπία της 26/09/2003). Μπορείτε να το διαβάσετε και στο δικτυακό τόπο της Ελευθεροτυπίας στη διεύθυνση:
Ο Μινώταυρος δεν είναι μυθικό τέρας, τουλάχιστον όπως εκείνο που μαθαίναμε στο σχολείο. Εξάλλου στην παιδική μας φαντασία η μορφή του γινόταν τόσο αληθινή, όσο και τα υπόλοιπα ιστορικά και μυθικά πρόσωπα που εμπλέκονταν στον ίδιο μύθο: Ο Αιγέας, ο Θησέας, ο Μίνωας, η Αριάδνη... Ο μύθος του Μινώταυρου μπορεί να υπήρξε προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, όμως οι προεκτάσεις του είναι υπαρκτές και φτάνουν ώς τις μέρες μας. Ο Μινώταυρος κατά καιρούς ξυπνάει από το λήθαργο, ζωντανεύει και θεριεύει, διψώντας για ανθρώπινο αίμα. Η θυσία κάθε φορά θα πρέπει να είναι πλουσιοπάροχη. Η λυσσαλέα πείνα του μπορεί να κορεστεί μόνο με πολυάριθμα ανθρώπινα σφάγια. Η αβυσσαλέα οργή του κατευνάζεται μόνο με την αποστολή πλήθους αθώων ψυχών στο θυσιαστήριό του. Μίνωας και Μινώταυρος αποκτούν κοινή υπόσταση. Ανθρωπος και τέρας ενοποιούνται. Πρόσφατα, (26/9/2000) το ζωόμορφο τέρας με το ανθρώπινο κορμί ζωντάνεψε και πάλι και μούγκρισε για θυσία. Η «μινωική αυτοκρατορία» που τον εξέθρεψε, όφειλε να του προσφέρει πλουσιοπάροχο γεύμα για να γαληνέψει την οργή του.Ο «Μίνωας», εξάλλου, πανίσχυρος και προσφιλής στους κόλπους του «Αθηναϊκού Κράτους», είχε επεκτείνει, χάρη στη στήριξη που του προσέφεραν, τη «μινωική αυτοκρατορία» του στα πέρατα του Αιγαίου. Το καράβι που θα μετέφερε το «ανθρώπινο σφάγιο» ονομαζόταν «Σαμίνα» και ως τόπος της θυσίας είχε προκαθοριστεί η περιοχή των βραχονησίδων «Πόρτες» που αποτέλεσαν την είσοδο για τον κάτω κόσμο. Κανένας από τους επιβάτες δεν είχε ιδέα για τον προορισμό του ταξιδιού. Ο Ποσειδώνας, ως συνεργός και συμποσιαζόμενος του Μινώταυρου, συνέβαλε στην εκτέλεση της θυσίας. Συμπράττοντας στην εγκληματική συνωμοσία, ενήργησε κατά τα συμφωνηθέντα. Εξάλλου, στον ίδιο θα έμενε ως αντάλλαγμα το φορτίο του καραβιού. Η θυσία θα γινόταν μακριά από την Κρήτη. [Αυτή τη φορά ο Λαβύρινθος δεν βρισκόταν στην Κρήτη, αλλά στην επικράτεια της «Αθηναϊκής Ηγεμονίας» (παράβλεπε «λαβύρινθος της γραφειοκρατίας»)]. Η θυσία ήταν εντυπωσιακή. Ο σύγχρονος «Μίνωας» είχε εξευμενίσει τον Μινώταυρο αφού του έστειλε ως τροφή εκατοντάδες αθώους ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ανήκαν στους «υποτελείς νησιώτες» του Αιγαίου. Η ναυτική δύναμη των Κυκλάδων, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και την οργή του Ποσειδώνα, κατάφερε να περιορίσει την τροφή του Μινώταυρου, απομακρύνοντας εκατοντάδες αθώους από το «πλωτό θυσιαστήριο» και σώζοντάς τους τη ζωή.Οταν η είδηση έφτασε στην Αθήνα, ο «Μίνωας» κυνηγημένος από τις «ερινύες» και την οργή των Ελλήνων, αυτοκτόνησε, ενώ η ναυτική ηγεμονία του φαινόταν πως σύντομα θα αποδυναμωνόταν, χάνοντας οριστικά τον έλεγχο του Αιγαίου. Ο σύγχρονος «Αιγέας» προς πείσμα του αρχαίου μύθου, δεν αυτοκτονεί, ούτε καν εγκαταλείπει την εξουσία του. Μεταμορφώνεται σε «Κένταυρο», αμετακίνητο και απρόσβλητο ανθρωπόμορφο «τετράποδο», ανάμεσα στους πολλούς «σύγχρονους Κενταύρους» του «αθηναϊκού κράτους»... εν κράτει ελληνικώ. Η στήριξη του Αθηναϊκού Κράτους προς τη «Μινωική Αυτοκρατορία» θα επισφραγιστεί με την παράταση της εκμετάλλευσης του Αιγαίου από το δυσκίνητο και γηρασμένο στόλο της. Και ο Μινώταυρος θα παραμείνει ξάγρυπνος ακονίζοντας τα δόντια του και περιμένοντας λαίμαργα το σαπιοκάραβο που θα μεταφέρει το επόμενο γεύμα του στα σκοτεινά βάθη του Αιγαίου. Κάθε τόσο, κάποιο μυθικό τέρας ενσαρκώνεται αποκτώντας ανθρώπινη μορφή και καταβροχθίζει ή καταδυναστεύει αθώους: Μινώταυρος, Εγκέλαδος, καρεκλο-Κένταυροι... Τα «σύγχρονα» μυθικά τέρατα είναι υπαρκτά. Οι αρχαίοι μύθοι έχουν τις προεκτάσεις τους στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι συμβάλλουμε στη δημιουργία και γιγάντωσή τους. Λιγότερο ή περισσότερο παραλλαγμένοι οι μύθοι, βρίσκουν πεδίο αναβίωσης στο χωροχρόνο με την ενεργό ή παθητική εμπλοκή του ανθρώπινου παράγοντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΝΑΞΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ GOOGLE